[Contains Italian subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
"Le formiche hanno un ego" ("Ants have an ego") is a video excerpt from a humorous and profoundly insightful Avataric Discourse (given by Adi Da on October 20, 2004 at Adi Da Samrajashram), Adi Da considers the difference between self-consciousness and egoity, referring to both humans and non-humans (including dogs, ants, and trees).
ADI DA: [Laughs] You generally attribute egoity to human beings, but you wonder about everything else. For instance, what about not something relatively inert like a rug or even just standing there and not seeming to be particularly responsive, like a tree. But what about a dog? Is a dog, do you think dogs are egos when you see them, just as readily as you think of human beings as egos? But, why do you draw the line? I mean how far does it go? Where do you stop thinking of living entities, at least, as egos? Do you just presume everything bigger than a cricket is an ego? Or is everything that moves in your, from your perspective experientially or in your natural presumptions, how far do, does the fact of egoity extend in your presumption.
Well, is an ant an ego in your presumption?
The word “ego” is actually a Greek word which means “I”. I consider it with you and talk about it in terms of self-contraction and so forth, but, so that’s the elaboration on its meaning, but the word simply means “I” which means the reference, self-reference, the reflexive, reflexive pronoun as it’s called of self-reference. So, does an ant feel self-referential?
You observe them protecting themselves and struggling with others. Couldn’t do so without some kind of self-consciousness, could it? So, you naturally presume that even something like an ant is, is a self, an ego, self-aware. Does something have to move from its spatial location? Does it have to be able to take a walk or, such as an ant or a human being, or can a tree? Does a tree have self-consciousness, exhibit self-consciousness. . .
What about trees? They are entities with apparent self-consciousness of a kind. They are in that sense, egos. But are they egoic? Are they functioning egoically? Are they feeling that they are in bondage and moved to seek as human beings are and as you feel in your own case, you see? Trees don’t seem to behave, generally speaking, in quite that way. They are self-conscious as organisms, but they don’t seem to be particularly disturbed about being trees. They seem more characterized by some kind of contemplation in which they don’t feel disturbed.
But if you observe non-humans, virtually all of them show signs of setting themselves apart and entering into a contemplative state that resembles some kind of a samadhi or meditative condition.
Why do you think human beings are disturbed? You see, why is human egoity what it is? If you observe how it appears in evidence in non-humans, suggests that human beings are the way they are because they’re confined, and not just confined by walls and bars. Some people are, and they get very disturbed there, and walk back and forth or get catatonic.
Your bondage is your own activity, and it also extends from conditions. Conditions can reinforce or seem to justify self-contraction. But still what you’re suffering is self-contraction itself.
So, human beings are actually confined, and they are self-confined, and otherwise, also, living in various modes and degrees of confinement by conditions of life and in fact, human beings feel confined by bodily existence, because however healthy you may be at the moment, you know you’re going to die, and are potentially, potentially, you could suffer any number of great happenings. And you anticipate that inevitably, you will, sooner or later, experience some fundamental difficulties that you would prefer not to have to endure, including disease and death.
Well, everything that’s physically living is going to die. The trouble, the difference is does it drive you crazy, make you seek, or are you at ease, because you haven’t lost touch with what transcends that possibility?
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
ADI DA: „Ludzka rozpacz i straty są dla mnie wstrząsające i straszne, to ogromny ciężar. Nieuchronnie współczuję i błogosławię ludzi w ich kłopotach. Musisz jednak zrozumieć, że taki jest charakter tego miejsca. To nie jest Utopia. To nie raj. To miejsce śmierci, zakończeń, cierpienia, ulotnych rozrywek, to zbyt mało. Ale jedynie reagować przez lata na twoje problemy i próbować z tego zbudować twoje życie to bezowocny wysiłek. Musisz wznieść się ponad reagowanie na chwile cierpienia i straty bo twoja kolej nadchodzi. Pewnego dnia to będzie twoja śmierć. Wszyscy przeminą. Wszystko przepadnie. Wszystko się straci. Wszystko się zmieni. Każda możliwa separacja nastąpi. Musisz poznać to miejsce, w którym się znalazłeś i żyć zgodnie z tą wiedzą. A nie godzić się z przyjmowanym fałszywym obrazem bytu czy świata, i próbować idealizować jakiś aspekt potencjalnego doświadczenia, które sprowadza się do uzależnień i powtórzeń tego samego. A wszystko po to, aby uniknąć wiedzy o życiu i o całym piekle, które nadciąga nad Ziemię i jest tutaj, w tych strasznych, ciemnych, czasach niewiedzy, w tych złych, morderczych czasach. Bez względu na to, co tutaj jest twórcze, szlachetne czy interesujące musisz poważnie traktować rzeczywistość warunkowej egzystencji i zrozumieć, że nie spełnisz się tutaj”.
Adi Da następnie mówi o tym, że to zrozumienie w naturalny sposób doprowadzi osobę do wyrzeczenia się poszukiwania spełnienia na tym świecie i do otwarcia się na Prawdę i Rzeczywistości, które On i Jego Nauczanie oraz inne Dary Wyzwolenia oferują.
"To miejsce to nie Utopia" ("This Place Is Not a Utopia") is an excerpt from an Avataric Discourse given by Adi Da Samraj on October 6, 2005, at the Mountain Of Attention Sanctuary.
ADI DA: "I find people's sorrows and losses to be heartbreaking and terrible and an immense burden and I am sympathetic and bless people in their trouble. However you must understand that is the nature of this place. This is not utopia, it is not paradise. It is a place of death, endings, suffering, brief amusements. It is not enough and merely to react to your difficulties for overlong and try to make an entire life out of it is fruitless. You do have to move on beyond that reaction to any moments suffering and loss. You must know the place you’re in and live in accordance with that knowledge instead of being sympathetic with some false view of the world or self or trying to idealize some aspect of potential experience, indulging in what amounts to addictions, repetitions of experiences, in order to avoid the knowledge of what is inherent in life, as well as all the hell that is coming on earth and is here. You will not be fulfilled.”
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
To nagranie jest fragmentem eseju "Prawdziwie ludzka kultura nowego świata" (2001; aktualizacja 13 listopada 2019 r.). Tekst jest czytany przez studenta Adi Da Samraj. Jestem tu, by wyzwolić wszystkie istoty.
The audio recording is an excerpt from a recitation of Adi Da's essay, "Freedom Is The Only Law and Happiness Is The Only Reality". This is the Epilogue from Adi Da's book, The Truly Human New World-Culture of Unbroken Real-God-Man, which was originally written in 2001, and updated on November 13, 2019. The essay is read by a student of Adi Da.
ADI DA: Jestem tu, by wyzwolić wszystkie istoty.
Jestem tu po to, by każdemu dać prawdziwą wolność.
"Wolność" jest jednym z głównych słów związanych z polityką tego "późnych czasów". Ogólny trend demokratyzacji całego świata niesie ze sobą wzmożone zainteresowanie koncepcją wolności i dążeniem do wolności. Jednak w kontekście i uwarunkowaniach tego "późnego czasu" słowo "wolność" jest używane w taki sposób, że prawdziwe znaczenie tego słowa zostaje utracone, a jego znaczenie zmienione, a nawet wulgaryzowane.
Ten sam proces wulgaryzowania ma miejsce również w przypadku innych słów, takich jak (na przykład) słowo "miłość". Słowo "miłość" reprezentuje głęboką ideę w realiach życia, ale samo słowo jest używane bardzo swobodnie. Ludzie często mówią, że "kochają" to czy tamto, mając na myśli coś zupełnie innego niż właściwie znaczenie słowa "miłość".
"Miłość" to słowo, które słusznie sugeruje powszechne poświęcenie ego-"ja". Prawdziwa miłość jest kwestią transcendencji "ja" (lub wykraczania poza twoje ograniczenia w stosunku do innych) - ale w realiach wulgaryzowanej kultury "późnych czasów" słowo "miłość" zaczęło być używane w odniesieniu do tego, co zaspokaja twoje skłonności, spełnia twoje pragnienia, albo w jakiś sposób rekompensuje ograniczenia w twoim życiu, zadowalając cię i (tym samym) wspierając twoje egoistyczne usposobienie. To nie ma nic wspólnego z prawdziwą miłością.
Tak samo jest ze słowem "wolność" i pojęciem wolności. Kultura światowa tych "późnych czasów" jest zasadniczo kulturą egoistyczną związaną z komplikacjami w pierwszych trzech etapach życia. Jest to kultura nastolatków. I to właśnie w kontekście tej kultury wielkie słowa takie jak "miłość" i "wolność" są wulgaryzowane. W usposobieniu nastolatków słowo "wolność", podobnie jak słowo "miłość", sprowadza się do znaczenia egoistycznego. Ludzie mówią, że chcą być "wolni", chcą mieć "swobodę" działamia, lub chcą być "wolni" do robienia tego czy owego, ale właściwie chodzi im o to, że chcą być w stanie spełniać swoje pragnienia bez ograniczeń. Młodzież reagująca na opiekę rodzicielską lub oczekiwania rodziców uważa, że każdy taki autorytet lub oczekiwania mają charakter represyjny lub ograniczający. Dlatego tacy nastolatkowie mówią, że chcą być "wolni" aby robić to, co im się podoba. I ogólnie rzecz biorąc, w tym "późnym czasie" takie jest znaczenie słowa "wolność". Nawet w szerszej sferze politycznej słowo "wolność" jest używane do wyrażenia (osobistego, a także zbiorowego) zamiaru, aby możliwości spełniania pragnień, a pragnienia te (z konieczności) są zasadniczo egoistyczne.
ADI DA: I Am here to Divinely Liberate all beings.
I Am here to Grant True Freedom to every one.
“Freedom” is one of the principal words associated with the politics of this “late-time”. The general trend toward the democratization of the entire world carries with it an intensified interest in the concept of freedom and in the pursuit of freedom. However, in the context and circumstance of this “late-time”, the word “freedom” is used in such a way that the true import of the word is lost, and its meaning is transformed, and even vulgarized.
The same process of vulgarization has also occurred in the case of other words, such as (for example) the word “love”. The word “love” represents a profound concept and reality, but the word itself tends to be used very casually. People commonly say that they “love” this or that, meaning something quite different from what the word “love” rightly and truly signifies.
“Love” is a word that rightly refers to the universal Sacrifice of ego-“self”. Real love is a matter of transcending “self” (or going beyond your limitations in relation to others)—but, in the “late-time” circumstance of vulgarized culture, the word “love” has come to be used in relation to whatever satisfies your inclinations, or fulfills your desires, or (otherwise) somehow compensates for limitations in your life by pleasing you and (thereby) supporting your egoic disposition. None of that has anything to do with real love.
So it also is with the word “freedom”, and the notion of freedom. The world-culture of this “late-time” is essentially an ego-culture associated with complications in the first three stages of life. It is essentially an adolescent culture. And it is in the context of that culture that great words like “love” and “freedom” become vulgarized. In the adolescent disposition, the word “freedom”, like the word “love”, is reduced to an egoic meaning. People say they want to be “free”, or want to act “freely”, or want to be “free” to do this or that—but what they actually mean is that they want to be able to fulfill their desires without limitation. An adolescent reacting to parental authority or parental expectations regards any such authority or expectations to be oppressive or limiting. Therefore, such adolescents say that they want to be “free” to do whatever they please. And that is, in general, what is meant in this “late-time” by the word “freedom”. Even in the larger political sphere, the word “freedom” is used to express the (personal, and also collective) intent to be able to fulfill desires—and those desires are (necessarily) fundamentally ego-based.
What does the fulfillment of desires have to do with true freedom? Rightly, the word “freedom” is synonymous with the word “liberation”. To “be free”, or to “be liberated”, means to “go beyond bondage”. The opposite of “freedom” is “bondage”. If one is truly moved to be truly free, one is moved to relinquish (and go beyond) bondage. Such is the true Wisdom-understanding of freedom.
Neither true freedom, nor real love, nor any other great concept is rightly understood via the words and concepts of adolescents. There must be human maturity (and, therefore, growth in Wisdom) for the great meanings underlying these concepts to be understood and actually lived.
Be moved toward real love, without limit. Be moved toward real happiness, without limit.
Be moved toward true freedom, without limit. You should (and, ultimately, must) be so moved. But to actually realize love (or real happiness, or true freedom) without limit, you must deal with yourself most profoundly. You cannot merely be reactive, like an adolescent or a worldly person.
If you want to be truly free, you must first understand that you are bound, and you must understand how you are bound, and then you must do something about that. If, on the other hand, you are merely reactively inclined to fulfill desires, and you want to be (so-called) “free” to do so, then you are not examining your bondage—what its roots are, what its signs are, what its characteristics are—and, if you are not examining your bondage with real discriminative intelligence, you are also not doing what you must do in order to be truly free.
poster: AdiDaVideos speaker: James Steinberg length: 02:30 date added: May 20, 2020 language: English views: 1283; views this month: 50; views this week: 21
"You Become What You Meditate On" is a video excerpt from the award-winning documentary, Conscious Light, about the life of Adi Da Samraj. Drawing on an extensive archival collection of film, photography, and audio recordings, as well as interviews with students who have lived with Adi Da and who practice His teachings. Conscious Light takes the viewer on a journey from Adi Da's birth, through His thirty-six years of Teaching and Blessing, to the legacy and spiritual relationship that is eternally available to all after His passing.
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
Kiedy mówisz „ja” i „ty” uważasz, że jesteś tym ciałem. Wszyscy rozmawiają o tym, jakby naprawdę wiedzieli o czym mówią. Te imiona, które używają, tożsamości, które sugerują, to po prostu udawanie, wszyscy jesteście przebierańcami. Nikt z was nie zna, tego za kogo się uważacie, nikt z was nie zna ciało-umysłu, a mówicie, że nim jesteście. Nie możecie ogarnąć umysłu, nie możecie zobaczyć całego ciała, nie widzicie tego z każdego możliwego punktu widzenia, w każdym możliwym wymiarze, w którym to rzeczywiście istnieje, a jednak mówicie, jestem tym. Za kogo tak naprawdę się uważacie? Czego tak naprawdę doświadczacie, że daje wam pewność, że tym jesteście? Co jest definiowalne, oczywiste i w pełni doświadczane w każdej chwili?
"Czy wiesz kim jesteś?" ("The Perfect Condition Is") is a video excerpt from an Avataric Discourse given by Adi Da on July 7, 2005 in Land Bridge Pavilion at the Mountain Of Attention.
Adi Da talks about the presumption of the egoic "separate self" sense that is the root of human suffering. He contrasts this with our actual Position in Truth: the Position of Conscious Light.
This talk is from the first occasion in many years in which Avatar Adi Da spoke directly to a gathering of His devotees in California. Questions from devotees about intimate, familial, and social issues are met with Avatar Adi Da's Compassion and Humor, as well as His Liberating Wisdom.
Ty nie myślisz poster: Adi Da Video Polska length: 06:53 date added: July 15, 2018 event date: October 10, 2004 language: Polish views: 1194; views this month: 24; views this week: 8
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
W tym wykładzie z 10 października 2004 r. Adi Da Samraj wyjaśnia, w jaki sposób wszystkie istoty i rzeczy, o których z przyzwyczajenia zakładamy, że są niezależnymi i oddzielnymi bytami, są w rzeczywistości tylko przejawem modyfikacji powstających w jednej, uniwersalnej Świadomości i są modyfikacjami jednej, niepodzielnej Boskiej Rzeczywistość. Avatar Adi Da zauważa, że nawet nasz proces myślenia jest przejawem tego procesu. Mówi, że same myśli są tylko działaniem powstającym w Świadomości, i gdybyśmy naprawdę zbadali tę aktywność, zauważylibyśmy, że NIE generujemy procesu myślenia.
This video excerpt, "Ty nie myślisz" ("You Do Not Think") is from an Avataric Discourse given by Avatar Adi Da on October 10, 2004, on Adi Da Samrajashram.
Strata i rozpacz poster: Adi Da Video Polska length: 15:14 date added: September 9, 2019 event date: October 3, 2004 language: Polish views: 1191; views this month: 46; views this week: 14
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
Adi Da Samraj w rozmowie z uczniem którego wnuk umarł z ogromnym współczuciem prezentuje radykalną prawdą o ludzkiej stracie i rozpaczy.
In "Strata i rozpacz" ("Loss and Despair"), Adi Da Samraj talks about the pain of loss, and about liberation. This is in response to a devotee's question about the Devotional Prayer Of Changes and the death of the devotee's grandchild.
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
Adidam, droga serca, ezoteryka, praktyka duchowa, Bóg, Mistrz duchowy, guru, medytacje, koan, metafizyka, maindfulness.
In this excerpt, "Prawdziwe poddanie się to koan" ("Surrender of self Is A Koan"), Avatar Adi Da speaks directly and humorously to a beginner who assumes her lack of devotional self-surrender is a "problem", rather than a process. He contrasts the beginner's necessarily muscular, “tear your guts out”, tapas-filled practice of relatively superficial surrender (counter-egoically cutting into lifetimes of self-possession) with the mature devotee's spontaneous, profound, and complete surrender. A central principle of the process is “just do it” persistence.
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
W tym unikalnym dyskursie Adi Da Samraj rozważa, jak duchowa transformacja człowieka jest związana z różnymi aspektami ciała fizycznego. Odnosi się również do tego, że prawdziwy proces duchowy nie opiera się na wysiłku lub zwiększeniu ilości doświadczeń, nawet w wymiarze mistycznym. W prawdziwym procesie duchowym, doświadczenie we wszystkich jego formach (fizycznej i fenomenalnej), muszą być przekroczone.
In this excerpt, "Nie ma nikogo, kto mógłby się poddać" ("There Is No One To Surrender"), Adi Da Samraj considers the spiritual transformation of a human being, and states of the body-mind. The real spiritual process is not based on effort or having more (or greater) experiences, even in the mystical dimension. In the true spiritual process, experience, in all its forms (first physical and then mystical), must be transcended through our heart-based practice of God-Communion.
poster: Adi Da Video Polska length: 08:22 date added: May 7, 2019 event date: July 29, 1973 language: Polish views: 1099; views this month: 42; views this week: 13
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
Kolejny fragment wczesnego dyskursu (29 lipca 1973) Adi Da Samraj:
ADI DA: To, co dzieje się w procesie Satsangu, czyli prawdziwego życia duchowego, nie polega na tym, żeby się wznieść na wyżyny i już nigdy nie upaść. Praktykując stajesz się całkowicie identyczny ze stanem przed wzlotami i upadkami, przed bogiem i diabłem, przed duchem i ciałem i wszystkimi tymi przeciwieństwami. Prawdziwa błogość rzeczywistości i prawdziwego boga staje się twoją urzeczywistnioną naturą.
Zaczynasz obserwować to w świadomości - a także w życiu codziennym bo proces Satsangu działa nie tylko subiektywnie. To nie jest po prostu ujawnienie twoich skłonności, uczuć, myśli i snów. Ten proces przejawia się również zewnętrznie, powodując nieustanne zmiany okoliczności w twoim życiu, przynosząc zmieny stanów wewnętrzny. Z cazsem zaczynasz obserwować, że cykl wzlotów i upadków - sam cykl - nie znika. Ale już nie masz wątpliwości co do charakteru zachodzących w cyklu zmian. Teraz możesz obserwować cechy życia i świadomości, ale ich cykl przestaje być dylematem.
Watching this DVD will transport viewers to a special moment in Adidam history. July 29, 1973, was the day Avatar Adi Da left Los Angeles for a Yajna (sacred journey) through India and Nepal. He returned as “Bubba Free John”, His first spontaneously revealed Teaching-Name. Thus, this was the last Discourse He gave as “Franklin Jones” (Avatar Adi Da’s birth name).
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
Oto fragment rozmowy Adi Da, "Gdzie w ciele jest szczęście?", którą wygłosił 28 listopada 1981 roku. Poniżej publikujemy fragment tekstu z tego nagrania.
"Duchowy Proces w trudnych czasach" ("The Spiritual Process in Troubled Times") is a video excerpt from Adi Da's classic talk, "The Bodily Location of Happiness", which He gave on November 28, 1981. This talk was originally published in the book, The Bodily Location Of Happiness. The full talk is available on DVD and on CD, and as an online transcript.
ADI DA: Życie jest głupotą, ale to nie są czasy na tolerowanie głupoty. Świat jest szalony, to straszne czasy, a w nadchodzących latach wcale nie będzie łatwiej. Proces duchowy zawsze przeżywano w trudnych czasach. Dlatego proces duchowy nie toleruje głupca. Sam Proces Duchowy pokona cię. Nie jest to łatwe osiągnięcie, to nieprawdopodobnie trudna sprawa. Nawet to, czego dzisiaj słuchaliście, zostało wysłuchane tylko przez ułamek rodzaju ludzkiego w całej jego historii. Możliwość praktyki jest niezwykle rzadka, a spełnienie jej jest praktycznie nieznane.
W pewnym sensie można powiedzieć, że to życie jest piekłem. W naszym języku religijnym mówimy o tym, co może się z tobą stać po śmierci. Cóż, można iść do nieba, można iść do czyśćca żeby się oczyścić lub można iść do piekła. A potem być może udasz się do czyśćca czy tymczasowego piekła, i może będziesz miał szczęście urodzić się jako istota ludzka i poświęcić się duchowemu procesowi. Natura tego piekła polega na tym, że jesteśmy opętani sami sobą. Rodzimy się w nie-Szczęściu i nie przekraczamy go łatwo. Nieustannie dążymy do szczęścia poprzez wszelkiego rodzaju niezwykle złożone środki i nigdy go nie osiągamy.
Gdyby Urzeczywistnieni Adepci nie wracali by nauczać, to tutaj byłoby naprawdę piekło, a nie coś podobnego do piekła. Gdyby nie było możliwości Oświecenia, gdyby nie był Nauk, nie było Boskiego Prawa, Adeptów, Świętej Drogi, Świętej wspólnoty, ani możliwości samo-transcendencji, to tutaj byłoby naprawdę piekło.
ADI DA: Life is foolishness. This is no time, in any case, to be tolerant of foolishness. The world is mad, and these are dreadful times. Things are not going to be easier in the years ahead. The spiritual process has always been lived in difficult times. Therefore, the spiritual process tolerates no fool. The spiritual process itself will spit you out. It is not an easy attainment, but a profoundly difficult affair. Even what you have listened to today has been heard by only a fraction of the human race in all of history. The opportunity to practice is extremely rare, and the fulfillment of practice is practically unknown.
In some sense you could say this life is hell. . . The nature of this hell is that we are self-possessed. We are born in un-Happiness and we do not transcend it readily. We constantly pursue Happiness through all kinds of incredibly complex means, and we never attain It. . .
If Spiritual Realizers did not turn about and Teach, this would truly be a hell instead of being like a hell. It would truly be a hell if there were no possibility of Enlightenment, if there were no Teaching, no Spiritual Masters, no sacred Way, no sacred community, no capacity for understanding or self-transcendence.
Avatar Adi Da responding to questions from devotee Andrew Johnson in 1975. Adi Da humorously criticizes the abstract, intellectual questions Andrew is bringing to Him, that have nothing to do with Andrew. The kind of question from a devotee that would touch Adi Da's heart and draw out His response is one based on the devotee's deep need: he or she is at the edge of their practice, and is stuck, not knowing how to continuing growing, and in great need of the Guru's guidance.
Club Rat poster: AdiDaUpClose speaker: Chris Tong length: 01:04 date added: July 6, 2021 language: English listens: 1004; listens this month: 53; listens this week: 18
On July 7, 1992 (Fiji time), at Adi Da Samrajashram, Adi Da created "Club Rat", a most unusual gathering during the height of a Celebratory period. For those unfamiliar with Club Rat, you can read Chris Tong's story about it here.
Music plays a central role in the story. For this reason, in celebration of the 29th anniversary of Club Rat (on July 7, 2021), Chris has recreated part of the rock song he wrote and performed that evening, Club Rat, so you can at least get a taste of the actual music from that night. (Adi Da had called for an evening of rock music. Club Rat was the opening song of a night of music that would go on to include much more than rock music. . .)
If for some reason, the player above doesn't work, try this player:
Club Rat. Club Rat. The funky place where God is at. Club Rat. Club Rat. The funky place where. . . only skanks and whores walk through its doors. There you find Your Self and lose yourself. When the Lord's in town Everyone gets down. Club Rat. Club Rat. The funky place where God is at. (etc.)
CHRIS: This recreation is just as we presented it to Beloved Adi Da during the Club Rat gathering, except for some improvements due to better musical equipment and technology (e.g., drum machines instead of upside-down, plastic "piss buckets" 😜 — read the full story for more about that! ).
I wrote Club Rat, keeping in mind the intensity and "badness" of the pop rock music Beloved Adi Da was listening to at the time (like Michael Jackson's Beat It).
The lyrics are drawn from Adi Da's instructions to us about Club Rat, such as: Club Rat was to be the most "funky" place ever; participating devotees had to be "skanks and whores" — in other words, no suppressed energy or emotional-sexual complication (so He could work with our entire energy, not just the superficial part we usually show to or share with others socially); etc.
The lyrics also drew on current, ongoing considerations Adi Da was having with devotees at the time, such as His Calling to us to "get down" (He was riffing on the popular 1970's slang phrase, giving it His Own unique meaning): a reminder for us to incarnate whole bodily (rather than being merely a "point" in the head, refusing to "get down" below the head).
The line, "When the Lord's in town" was a reference to Beloved Adi Da visiting the "village" of Qaravi: the area of the island of Naitauba where His devotees lived and where "Club Rat" (Hymns To Me) was located.
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
"Czy nauczyłeś się czuć doskonale?" ("Have you learned to feel perfectly?") is an excerpt from the longer talk, "The Fire Must Have Its Way". The full talk is available on the DVD, The Fire Must Have Its Way. It is also available as a CD. The talk also appears in written form in the book, My "Bright" Sight and online here.
The bottom line: If you want to feel good, you have to learn how to feel good!
ADI DA: Jakoś w tym wszystkim zdajesz sobie sprawę, że możesz czuć się dużo lepiej. Możesz czuć się absolutnie błogo. Możesz kochać absolutnie. Możesz być całkowicie wolny. Ale to stoi w sprzeczności z twoim wspólnym stanem. Widzicie, jesteście uzależnieni od wszelkiego rodzaju reaktywnych emocji, niskiego poziomu energii, fiksacji uwagi, przeszkód psychofizycznych. Jesteś uzależniony od tego wszystkiego. Masz milion, niezliczoną liczbę programów, które są mniej niż miłością, do których jesteś uzależniony. Umysł jest przymocowany do programów pożądania, uwagi. Każdy z tych programów ma swoje obiekty iw każdej chwili umysł dąży do jednego lub innego rodzaju obiektu. Twoja uwaga porusza się w kierunku jednego lub innego rodzaju obiektu. Twoje uczucie w każdej chwili jest wyrazem programu umysłu, w którym jesteś zamknięty w tej chwili.
Czego nauczyłeś się przez całe życie? Czy nauczyłeś się czuć się doskonale, czuć się absolutnie? Czy kiedykolwiek przechodziłeś przez okres nauki, w którym nauczyłeś się czuć do Nieskończoności, czuć Absolutną Boskość? Zobaczysz. Nie, nauczyliście się wszystkich wzorców reakcji życia, wszystkich pragnień zwykłych rzeczy, widzicie. A ty ich znałeś, zanim ponownie zapoznałeś się z nimi w tym ciele. Więc nie możesz czuć się lepiej niż możesz się czuć. I jesteś uzależniony od mniej niż miłości, bycia mniej niż ekstazą.
ADI DA: Somehow in the midst of this round of existence you realize that you can feel a lot better than you now feel, that you can feel absolutely blissful, that you can love absolutely, that you can be absolutely free. But feeling blissful stands in contrast to your common state. You are addicted to reactive emotion, low levels of energy, gross fixations of attention, psycho-physical obstruction. You are addicted to countless programs that are less than love. In every moment your attention is moving toward one or another object, and your feeling in every moment is an expression of the program of mind into which you are locked in that moment.
Now, what have you learned in your whole life? Have you learned to feel perfectly? To feel absolutely? Did you ever go through a period of study in which you learned to feel to Infinity, to feel Absolute Divinity? No, you learned all the reactive patterns of life, all the desires for ordinary things. You knew them even before you became familiar with them again in this body. You cannot feel any better than you can feel, and you are addicted to feeling less than love, to being less than ecstasy. When you come to see Me, you will realize that you cannot feel any better than you can feel.
Big Philosophy for Little Kids poster: The Integral Stage speakers: Frank Marrero, Layman Pascal length: 60:55 date added: October 2, 2021 language: English views: 968; views this month: 51; views this week: 11
For the fifteenth episode of the Integral Stage Authors Series, Layman Pascal sits down with author and Adi Da devotee, Frank Marrero, to talk about, not a book this time, but an affective writing curriculum that he developed for children. Drawing particularly on Vedic and Greek sources, but also contemporary knowledge, the curriculum introduces students to the major stages of development they can expect to pass through on the way to becoming healthy, mature, wise, affectively fluent individuals and moral agents. In the discussion that follows, Frank guides Layman through lucid, engaging descriptions each of the stages, and offers some reflections on the integration and "clean up" work adults can do if they have not successfully passed through them all.
Frank Marrero is an educator, a disciple of Adi Da, and the curator of the Beezone website. As he says about himself, "I fell 4 meters (head-first) into concrete at age 6, inflicting me with life-long dysgraphia, or the crippling of handwriting. Sixty-one more times around the sun, I am the unlikely author of 9 books (thanks to computers!). As you may notice, my non-fiction ranges from biographies to fasting to education to spirituality. Writing is such a joy for me, I pray some of it leaks through!"
Our multimedia library currently contains 1206
YouTube video clips and audio clips about (or related to) Adi Da and Adidam.[1]
Enjoy! indicates
a video, and
an audio. Special categories of interest include:
Thanks to the many videographers who took the footage, to the many editors who
created these videos and audios, and to the 132
people and organizations who posted these videos and audios on YouTube and other places on the
Web. Special thanks to Lynne
Thompson, who did a lot of the data entry for our audio/video database.
