There Is Only Light poster: 2012spirit length: 05:06 date added: October 29, 2010 language: English views: 5752; views this month: 27; views this week: 13
Light Imagery created by Ute Posegga-Rudd against the backdrop of music and chanting from the Adidam Music Guild, based on the Word of Adi Da Samraj.
"There is Only Light" is by John Mackay, from his album, Danavira. It draws on the Qawwali tradition of Sufi devotional music (exemplified by Nusrat Fateh Ali Khan). Read Adi Da's appreciation of the Qawwali musical tradition here.
Diet and Climate Change poster: A Better World Radio speakers: Mitchell Rabin, Abel Slater, Dina Lautman length: 66:42 date added: April 1, 2016 event date: March 30, 2016 language: English listens: 6453; listens this month: 34; listens this week: 16
[Show actually begins at 00:56, after a commercial and a brief excerpt from Mozart's Symphony No. 40.]
In this episode of the radio show, A Better World, host Mitchell Rabin conducts a Round Table discussion on the relationship between diet and climate change. He raises the tremendous possibility for both personal-planetary transformation and spiritual growth.
Joining Mitchell are Abel Slater and Dina Lautman. Abel and Dina have been devotees of Adi Da for over 25 years, and have spent significant time in Naitauba, Fiji at Adi Da’s principal Hermitage Sanctuary, Adi Da Samrajashram, where they received direct guidance from Adi Da, both in practical life wisdom and esoteric spiritual practice. Now based in New York, they also travel extensively throughout the world presenting Adi Da's spiritual teachings about right life, including diet, sexuality, meditation and conductivity. Recently, they have been focused on raising awareness about the benefits of the raw vegan diet by promoting Green Gorilla raw treats across the U.S. and around the world.
What occurs at the micro level of each individual's diet is effectively magnified at the macro level of the collective global ecosystem. Today, over 70 billion land animals are killed annually to support human meat consumption. A recent United Nations environmental impact study determined that livestock is the source of 18% of global greenhouse gases, now exceeding emissions from all transportation sources globally, which account for 17% of global greenhouse gases. Meat consumption is growing exponentially and is increasingly jeopardizing the health of the planet. Today’s Round Table will address these issues in depth. This conversation and the information we consider is vital to our personal health and to the collective survival of our species and all sentient life.
Je mravenec ego? poster: Adi Da Videa, čeština length: 18:44 date added: March 16, 2022 event date: October 20, 2004 language: Czech views: 850; views this month: 53; views this week: 29
[Contains Czech subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
"Je mravenec ego?" ("Is an ant an ego?") is a video excerpt from a humorous and profoundly insightful Avataric Discourse (given by Adi Da on October 20, 2004 at Adi Da Samrajashram), Adi Da considers the difference between self-consciousness and egoity, referring to both humans and non-humans (including dogs, ants, and trees).
ADI DA: [Laughs] You generally attribute egoity to human beings, but you wonder about everything else. For instance, what about not something relatively inert like a rug or even just standing there and not seeming to be particularly responsive, like a tree. But what about a dog? Is a dog, do you think dogs are egos when you see them, just as readily as you think of human beings as egos? But, why do you draw the line? I mean how far does it go? Where do you stop thinking of living entities, at least, as egos? Do you just presume everything bigger than a cricket is an ego? Or is everything that moves in your, from your perspective experientially or in your natural presumptions, how far do, does the fact of egoity extend in your presumption.
Well, is an ant an ego in your presumption?
The word “ego” is actually a Greek word which means “I”. I consider it with you and talk about it in terms of self-contraction and so forth, but, so that’s the elaboration on its meaning, but the word simply means “I” which means the reference, self-reference, the reflexive, reflexive pronoun as it’s called of self-reference. So, does an ant feel self-referential?
You observe them protecting themselves and struggling with others. Couldn’t do so without some kind of self-consciousness, could it? So, you naturally presume that even something like an ant is, is a self, an ego, self-aware. Does something have to move from its spatial location? Does it have to be able to take a walk or, such as an ant or a human being, or can a tree? Does a tree have self-consciousness, exhibit self-consciousness. . .
What about trees? They are entities with apparent self-consciousness of a kind. They are in that sense, egos. But are they egoic? Are they functioning egoically? Are they feeling that they are in bondage and moved to seek as human beings are and as you feel in your own case, you see? Trees don’t seem to behave, generally speaking, in quite that way. They are self-conscious as organisms, but they don’t seem to be particularly disturbed about being trees. They seem more characterized by some kind of contemplation in which they don’t feel disturbed.
But if you observe non-humans, virtually all of them show signs of setting themselves apart and entering into a contemplative state that resembles some kind of a samadhi or meditative condition.
Why do you think human beings are disturbed? You see, why is human egoity what it is? If you observe how it appears in evidence in non-humans, suggests that human beings are the way they are because they’re confined, and not just confined by walls and bars. Some people are, and they get very disturbed there, and walk back and forth or get catatonic.
Your bondage is your own activity, and it also extends from conditions. Conditions can reinforce or seem to justify self-contraction. But still what you’re suffering is self-contraction itself.
So, human beings are actually confined, and they are self-confined, and otherwise, also, living in various modes and degrees of confinement by conditions of life and in fact, human beings feel confined by bodily existence, because however healthy you may be at the moment, you know you’re going to die, and are potentially, potentially, you could suffer any number of great happenings. And you anticipate that inevitably, you will, sooner or later, experience some fundamental difficulties that you would prefer not to have to endure, including disease and death.
Well, everything that’s physically living is going to die. The trouble, the difference is does it drive you crazy, make you seek, or are you at ease, because you haven’t lost touch with what transcends that possibility?
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
W tym fragmencie dyskursu zatytułowanym "Ciało powstaje w uniwersalnym polu" Awatar Adi Da bada nasze błędne przekonanie, że jesteśmy oddzielnym "ja". Ujawnia naszą prawdziwą naturę jako jedność z Boską Siłą Życia, która nas przenika.
In this discourse excerpt entitled "The Body Arises in a Universal Field", Avatar Adi Da examines our mistaken belief that we are a separate "me". He reveals our true nature as being one with the Divine Life Force that pervades us.
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
W tym humorystycznym i głęboko wnikliwym dyskursie Adi Da rozważa różnicę między samoświadomością a egotyzmem, odnosząc się zarówno do ludzi, jak i do nie-ludzi (w tym psów, mrówek i drzew).
"Czy mrówka to też ego?" ("Is an ant an ego?") is a video excerpt from a humorous and profoundly insightful Avataric Discourse (given by Adi Da on October 20, 2004 at Adi Da Samrajashram), Adi Da considers the difference between self-consciousness and egoity, referring to both humans and non-humans (including dogs, ants, and trees).
ADI DA: Na ogół egotyzm przypisujesz ludziom, ale zastanawiasz się nad wszystkim innym.
Na przykład, jak to jest nie tylko z czymś tak biernym jak dywan, czy choćby czymś co stoi i wydaje się, że nie ma zdolności szybkiego reagowania, jak drzewo.
Ale na przykład pies? Czy kiedy patrzysz na psa myślisz, że to ego równie szybko, jak o ludziach myślisz że są ego? I dlaczego wyznaczasz granicę? Kiedy przestajesz myśleć o żyjących istotach jako ego? Czy po prostu zakładasz, że wszystko co jest większe od świerszcza to ego? Albo, że wszystko co się rusza z perspektywy twoich doświadczeń, albo tego, co uważasz za naturalne założenie?
Jak daleko sięga sprawa egotyzmu w twoim przekonaniu?
Tak. „Ego” jest greckim słowem i oznacz "ja". Rozważam to z tobą i mówię o tym w znaczeniu samoograniczenia, a więc jest to rozszerzenie jego znaczenia. Ale słowo to znaczy po prostu "ja", co oznacza samo odniesienie, tak zwany zaimek zwrotny, autoreferencyjny. A zatem, czy mrówka jest do tego zdolna?
Widzisz, że się bronią i szamoczą z innymi. Nie mogłyby tego robić bez pewnego rodzaju samoświadomości.
A zatem zakładasz, że nawet coś takiego jak mrówka jest ego, świadoma siebie. Czy to coś musi się przemieszczać ze swojego miejsca? Czy musi być zdolne do pójścia na spacer, tak jak mrówka czy człowiek, czy może to być drzewo?
Czy drzewo jest siebie świadome? Już z racji definicji samoświadomość jest rodzajem egotyzmu A jak to jest z drzewami? Widoczna jest u nich pewnego rodzaju samo-świadomość. W tym sensie też są ego. Ale czy są egotyczne?
Czy funkcjonują egotycznie? Drzewa, ogólnie mówiąc, tak się nie zachowują.
Posiadają samo-świadomość jako organizmy, ale wydaje się, że nie są szczególnie zaniepokojone tym, że są drzewami. Charakteryzuje je raczej pewnego rodzaju kontemplacja, w której nie odczuwają niepokoju. To samo można czasem zauważyć obserwując różne istoty poza ludźmi. Jeżeli zaobserwujesz nie-ludzi, praktycznie u wszystkich widoczne są oznaki lokowania się w zacisznym miejscu by oddać się kontemplacjom, które przypominają rodzaj samadhi albo stany medytacji.
Jak myślisz dlaczego ludzie są niezrównoważeni? Dlaczego ludzki egotyz jest tym czy jest? Jeżeli zaobserwujesz jak się objawia u nie-ludzi, sugeruje to, że ludzie są takimi jakimi są, bo czują się zamknięci. I nie tylko zamknięcia za ścianami i kratami. Niektórzy są za kratami i stają się bardzo niespokojni, chodzą tam i z powrotem stają się katatoniczni.
Zniewolenie jest twoim własnym aktem, podyktowanym również przez uwarunkowania.
Warunki mogą wzmocnić, a nawet, usprawiedliwić samo-ograniczenie. Ale ciągle tym powodem z którego cierpisz jest samo-ograniczenie.
Nie mniej jednak, jest coś co można zauważyć u ludzi o pewnej dojrzałości duchowej.
Następuje u nich rozluźnienie tendencji do samo-ograniczenia. Nie żyją oni w poczuciu zniewolenia tak dalece jak to robi przeciętny człowiek. A zatem ludzie są dosłownie zniewoleni, samo-zniewoleni,i żyją, odczuwając w różnym stopniu, ograniczenia warunkami życia. I w efekcie ludzie czują, że egzystencja w ciele fizycznym jest ograniczeniem. Bo niezależnie od tego jak zdrowo teraz się czujesz, wiesz że umrzesz, i potencjalnie może cię spotkać wiele przykrości.
Zdajesz sobie sprawę, że to nieuniknione i wcześniej czy później, doświadczysz oczywistych trudności których wolałabyś uniknąć łącznie z chorobą i śmiercią. Wszystko co żyje życiem fizycznym umrze. Różnica polega na tym, czy doprowadza cię to do szału, prawia, że poszukujesz, albo czy jesteś spokojna, bo nie utraciłaś kontaktu z Tym co transcenduje taką możliwość?
ADI DA: [Laughs] You generally attribute egoity to human beings, but you wonder about everything else. For instance, what about not something relatively inert like a rug or even just standing there and not seeming to be particularly responsive, like a tree. But what about a dog? Is a dog, do you think dogs are egos when you see them, just as readily as you think of human beings as egos? But, why do you draw the line? I mean how far does it go? Where do you stop thinking of living entities, at least, as egos? Do you just presume everything bigger than a cricket is an ego? Or is everything that moves in your, from your perspective experientially or in your natural presumptions, how far do, does the fact of egoity extend in your presumption.
Well, is an ant an ego in your presumption?
The word “ego” is actually a Greek word which means “I”. I consider it with you and talk about it in terms of self-contraction and so forth, but, so that’s the elaboration on its meaning, but the word simply means “I” which means the reference, self-reference, the reflexive, reflexive pronoun as it’s called of self-reference. So, does an ant feel self-referential?
You observe them protecting themselves and struggling with others. Couldn’t do so without some kind of self-consciousness, could it? So, you naturally presume that even something like an ant is, is a self, an ego, self-aware. Does something have to move from its spatial location? Does it have to be able to take a walk or, such as an ant or a human being, or can a tree? Does a tree have self-consciousness, exhibit self-consciousness. . .
What about trees? They are entities with apparent self-consciousness of a kind. They are in that sense, egos. But are they egoic? Are they functioning egoically? Are they feeling that they are in bondage and moved to seek as human beings are and as you feel in your own case, you see? Trees don’t seem to behave, generally speaking, in quite that way. They are self-conscious as organisms, but they don’t seem to be particularly disturbed about being trees. They seem more characterized by some kind of contemplation in which they don’t feel disturbed.
But if you observe non-humans, virtually all of them show signs of setting themselves apart and entering into a contemplative state that resembles some kind of a samadhi or meditative condition.
Why do you think human beings are disturbed? You see, why is human egoity what it is? If you observe how it appears in evidence in non-humans, suggests that human beings are the way they are because they’re confined, and not just confined by walls and bars. Some people are, and they get very disturbed there, and walk back and forth or get catatonic.
Your bondage is your own activity, and it also extends from conditions. Conditions can reinforce or seem to justify self-contraction. But still what you’re suffering is self-contraction itself.
So, human beings are actually confined, and they are self-confined, and otherwise, also, living in various modes and degrees of confinement by conditions of life and in fact, human beings feel confined by bodily existence, because however healthy you may be at the moment, you know you’re going to die, and are potentially, potentially, you could suffer any number of great happenings. And you anticipate that inevitably, you will, sooner or later, experience some fundamental difficulties that you would prefer not to have to endure, including disease and death.
Well, everything that’s physically living is going to die. The trouble, the difference is does it drive you crazy, make you seek, or are you at ease, because you haven’t lost touch with what transcends that possibility?
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
"Czy nauczyłeś się czuć doskonale?" ("Have you learned to feel perfectly?") is an excerpt from the longer talk, "The Fire Must Have Its Way". The full talk is available on the DVD, The Fire Must Have Its Way. It is also available as a CD. The talk also appears in written form in the book, My "Bright" Sight and online here.
The bottom line: If you want to feel good, you have to learn how to feel good!
ADI DA: Jakoś w tym wszystkim zdajesz sobie sprawę, że możesz czuć się dużo lepiej. Możesz czuć się absolutnie błogo. Możesz kochać absolutnie. Możesz być całkowicie wolny. Ale to stoi w sprzeczności z twoim wspólnym stanem. Widzicie, jesteście uzależnieni od wszelkiego rodzaju reaktywnych emocji, niskiego poziomu energii, fiksacji uwagi, przeszkód psychofizycznych. Jesteś uzależniony od tego wszystkiego. Masz milion, niezliczoną liczbę programów, które są mniej niż miłością, do których jesteś uzależniony. Umysł jest przymocowany do programów pożądania, uwagi. Każdy z tych programów ma swoje obiekty iw każdej chwili umysł dąży do jednego lub innego rodzaju obiektu. Twoja uwaga porusza się w kierunku jednego lub innego rodzaju obiektu. Twoje uczucie w każdej chwili jest wyrazem programu umysłu, w którym jesteś zamknięty w tej chwili.
Czego nauczyłeś się przez całe życie? Czy nauczyłeś się czuć się doskonale, czuć się absolutnie? Czy kiedykolwiek przechodziłeś przez okres nauki, w którym nauczyłeś się czuć do Nieskończoności, czuć Absolutną Boskość? Zobaczysz. Nie, nauczyliście się wszystkich wzorców reakcji życia, wszystkich pragnień zwykłych rzeczy, widzicie. A ty ich znałeś, zanim ponownie zapoznałeś się z nimi w tym ciele. Więc nie możesz czuć się lepiej niż możesz się czuć. I jesteś uzależniony od mniej niż miłości, bycia mniej niż ekstazą.
ADI DA: Somehow in the midst of this round of existence you realize that you can feel a lot better than you now feel, that you can feel absolutely blissful, that you can love absolutely, that you can be absolutely free. But feeling blissful stands in contrast to your common state. You are addicted to reactive emotion, low levels of energy, gross fixations of attention, psycho-physical obstruction. You are addicted to countless programs that are less than love. In every moment your attention is moving toward one or another object, and your feeling in every moment is an expression of the program of mind into which you are locked in that moment.
Now, what have you learned in your whole life? Have you learned to feel perfectly? To feel absolutely? Did you ever go through a period of study in which you learned to feel to Infinity, to feel Absolute Divinity? No, you learned all the reactive patterns of life, all the desires for ordinary things. You knew them even before you became familiar with them again in this body. You cannot feel any better than you can feel, and you are addicted to feeling less than love, to being less than ecstasy. When you come to see Me, you will realize that you cannot feel any better than you can feel.
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
Kiedy mówisz „ja” i „ty” uważasz, że jesteś tym ciałem. Wszyscy rozmawiają o tym, jakby naprawdę wiedzieli o czym mówią. Te imiona, które używają, tożsamości, które sugerują, to po prostu udawanie, wszyscy jesteście przebierańcami. Nikt z was nie zna, tego za kogo się uważacie, nikt z was nie zna ciało-umysłu, a mówicie, że nim jesteście. Nie możecie ogarnąć umysłu, nie możecie zobaczyć całego ciała, nie widzicie tego z każdego możliwego punktu widzenia, w każdym możliwym wymiarze, w którym to rzeczywiście istnieje, a jednak mówicie, jestem tym. Za kogo tak naprawdę się uważacie? Czego tak naprawdę doświadczacie, że daje wam pewność, że tym jesteście? Co jest definiowalne, oczywiste i w pełni doświadczane w każdej chwili?
"Czy wiesz kim jesteś?" ("The Perfect Condition Is") is a video excerpt from an Avataric Discourse given by Adi Da on July 7, 2005 in Land Bridge Pavilion at the Mountain Of Attention.
Adi Da talks about the presumption of the egoic "separate self" sense that is the root of human suffering. He contrasts this with our actual Position in Truth: the Position of Conscious Light.
This talk is from the first occasion in many years in which Avatar Adi Da spoke directly to a gathering of His devotees in California. Questions from devotees about intimate, familial, and social issues are met with Avatar Adi Da's Compassion and Humor, as well as His Liberating Wisdom.
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
Oto fragment rozmowy Adi Da, "Gdzie w ciele jest szczęście?", którą wygłosił 28 listopada 1981 roku. Poniżej publikujemy fragment tekstu z tego nagrania.
"Duchowy Proces w trudnych czasach" ("The Spiritual Process in Troubled Times") is a video excerpt from Adi Da's classic talk, "The Bodily Location of Happiness", which He gave on November 28, 1981. This talk was originally published in the book, The Bodily Location Of Happiness. The full talk is available on DVD and on CD, and as an online transcript.
ADI DA: Życie jest głupotą, ale to nie są czasy na tolerowanie głupoty. Świat jest szalony, to straszne czasy, a w nadchodzących latach wcale nie będzie łatwiej. Proces duchowy zawsze przeżywano w trudnych czasach. Dlatego proces duchowy nie toleruje głupca. Sam Proces Duchowy pokona cię. Nie jest to łatwe osiągnięcie, to nieprawdopodobnie trudna sprawa. Nawet to, czego dzisiaj słuchaliście, zostało wysłuchane tylko przez ułamek rodzaju ludzkiego w całej jego historii. Możliwość praktyki jest niezwykle rzadka, a spełnienie jej jest praktycznie nieznane.
W pewnym sensie można powiedzieć, że to życie jest piekłem. W naszym języku religijnym mówimy o tym, co może się z tobą stać po śmierci. Cóż, można iść do nieba, można iść do czyśćca żeby się oczyścić lub można iść do piekła. A potem być może udasz się do czyśćca czy tymczasowego piekła, i może będziesz miał szczęście urodzić się jako istota ludzka i poświęcić się duchowemu procesowi. Natura tego piekła polega na tym, że jesteśmy opętani sami sobą. Rodzimy się w nie-Szczęściu i nie przekraczamy go łatwo. Nieustannie dążymy do szczęścia poprzez wszelkiego rodzaju niezwykle złożone środki i nigdy go nie osiągamy.
Gdyby Urzeczywistnieni Adepci nie wracali by nauczać, to tutaj byłoby naprawdę piekło, a nie coś podobnego do piekła. Gdyby nie było możliwości Oświecenia, gdyby nie był Nauk, nie było Boskiego Prawa, Adeptów, Świętej Drogi, Świętej wspólnoty, ani możliwości samo-transcendencji, to tutaj byłoby naprawdę piekło.
ADI DA: Life is foolishness. This is no time, in any case, to be tolerant of foolishness. The world is mad, and these are dreadful times. Things are not going to be easier in the years ahead. The spiritual process has always been lived in difficult times. Therefore, the spiritual process tolerates no fool. The spiritual process itself will spit you out. It is not an easy attainment, but a profoundly difficult affair. Even what you have listened to today has been heard by only a fraction of the human race in all of history. The opportunity to practice is extremely rare, and the fulfillment of practice is practically unknown.
In some sense you could say this life is hell. . . The nature of this hell is that we are self-possessed. We are born in un-Happiness and we do not transcend it readily. We constantly pursue Happiness through all kinds of incredibly complex means, and we never attain It. . .
If Spiritual Realizers did not turn about and Teach, this would truly be a hell instead of being like a hell. It would truly be a hell if there were no possibility of Enlightenment, if there were no Teaching, no Spiritual Masters, no sacred Way, no sacred community, no capacity for understanding or self-transcendence.
poster: Adi Da Video Polska length: 08:22 date added: May 7, 2019 event date: July 29, 1973 language: Polish views: 1076; views this month: 22; views this week: 10
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
Kolejny fragment wczesnego dyskursu (29 lipca 1973) Adi Da Samraj:
ADI DA: To, co dzieje się w procesie Satsangu, czyli prawdziwego życia duchowego, nie polega na tym, żeby się wznieść na wyżyny i już nigdy nie upaść. Praktykując stajesz się całkowicie identyczny ze stanem przed wzlotami i upadkami, przed bogiem i diabłem, przed duchem i ciałem i wszystkimi tymi przeciwieństwami. Prawdziwa błogość rzeczywistości i prawdziwego boga staje się twoją urzeczywistnioną naturą.
Zaczynasz obserwować to w świadomości - a także w życiu codziennym bo proces Satsangu działa nie tylko subiektywnie. To nie jest po prostu ujawnienie twoich skłonności, uczuć, myśli i snów. Ten proces przejawia się również zewnętrznie, powodując nieustanne zmiany okoliczności w twoim życiu, przynosząc zmieny stanów wewnętrzny. Z cazsem zaczynasz obserwować, że cykl wzlotów i upadków - sam cykl - nie znika. Ale już nie masz wątpliwości co do charakteru zachodzących w cyklu zmian. Teraz możesz obserwować cechy życia i świadomości, ale ich cykl przestaje być dylematem.
Watching this DVD will transport viewers to a special moment in Adidam history. July 29, 1973, was the day Avatar Adi Da left Los Angeles for a Yajna (sacred journey) through India and Nepal. He returned as “Bubba Free John”, His first spontaneously revealed Teaching-Name. Thus, this was the last Discourse He gave as “Franklin Jones” (Avatar Adi Da’s birth name).
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
W tym unikalnym dyskursie Adi Da Samraj rozważa, jak duchowa transformacja człowieka jest związana z różnymi aspektami ciała fizycznego. Odnosi się również do tego, że prawdziwy proces duchowy nie opiera się na wysiłku lub zwiększeniu ilości doświadczeń, nawet w wymiarze mistycznym. W prawdziwym procesie duchowym, doświadczenie we wszystkich jego formach (fizycznej i fenomenalnej), muszą być przekroczone.
In this excerpt, "Nie ma nikogo, kto mógłby się poddać" ("There Is No One To Surrender"), Adi Da Samraj considers the spiritual transformation of a human being, and states of the body-mind. The real spiritual process is not based on effort or having more (or greater) experiences, even in the mystical dimension. In the true spiritual process, experience, in all its forms (first physical and then mystical), must be transcended through our heart-based practice of God-Communion.
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
W tym fragmencie nigdy wcześniej nieopublikowanego dyskursu Adi Da mówi o konieczności rozczarowania się życiem śmiertelnika w pozytywnym sensie. Pozytywne rozczarowanie pojawia się, kiedy zaczynasz rozumieć i rezygnujesz ze stresujących i ostatecznie daremnych poszukiwań osobistego przetrwania, ziemskiego szczęścia i ostatecznego spełnienia w życiu. Tylko wtedy może pojawić się ponowne „poznawanie” i ekstatyczny udział w Rzeczywistości, i w relacjach z Prawdziwym Urzeczywistnionym.
In "Pozytywne rozczarowanie" ("Positive Disillusionment"), a video excerpt from an Avataric Discourse, Adi Da speaks about the necessity to become disillusioned with mortal life in a positive sense. Positive disillusionment is emerging when one begins to understand and relinquish the stressful and ultimately futile search for personal survival, worldly happiness, and ultimate life fulfillment. Only then can one be drawn into recognizing, learning about, and ecstatically participating in Reality Itself, in relationship to a True Realizer.
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
W tym fragmencie nigdy wcześniej nie opublikowanego dyskursu Adi Da mówi o konieczności rozczarowania się śmiertelnym życiem w pozytywnym sensie. Pozytywne rozczarowanie pojawia się, gdy zaczynasz rozumieć i rezygnować ze stresujących i ostatecznie daremnych poszukiwań osobistego przetrwania, ziemskiego szczęścia i ostatecznego spełnienia życiowego.
"Pozytywne rozczarowanie" ("Positive disillusionment") is an excerpt from an Avataric Discourse. In it, Adi Da speaks about the necessity to become disillusioned with mortal life in a positive sense. Positive disillusionment is emerging when one begins to understand and relinquish the stressful and ultimately futile search for personal survival, worldly happiness, and ultimate life fulfillment. Only then can one be drawn into recognizing, learning about, and ecstatically participating in Reality Itself, in relationship to a True Realizer.
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
Adidam, droga serca, ezoteryka, praktyka duchowa, Bóg, Mistrz duchowy, guru, medytacje, koan, metafizyka, maindfulness.
In this excerpt, "Prawdziwe poddanie się to koan" ("Surrender of self Is A Koan"), Avatar Adi Da speaks directly and humorously to a beginner who assumes her lack of devotional self-surrender is a "problem", rather than a process. He contrasts the beginner's necessarily muscular, “tear your guts out”, tapas-filled practice of relatively superficial surrender (counter-egoically cutting into lifetimes of self-possession) with the mature devotee's spontaneous, profound, and complete surrender. A central principle of the process is “just do it” persistence.
Strata i rozpacz poster: Adi Da Video Polska length: 15:14 date added: September 9, 2019 event date: October 3, 2004 language: Polish views: 1169; views this month: 28; views this week: 14
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
Adi Da Samraj w rozmowie z uczniem którego wnuk umarł z ogromnym współczuciem prezentuje radykalną prawdą o ludzkiej stracie i rozpaczy.
In "Strata i rozpacz" ("Loss and Despair"), Adi Da Samraj talks about the pain of loss, and about liberation. This is in response to a devotee's question about the Devotional Prayer Of Changes and the death of the devotee's grandchild.
[Contains Polish subtitles. If the CC icon ("Subtitles/closed captions") has a red line under it, the subtitles should appear. If you don't see them, just press the CC icon to turn them on.]
ADI DA: „Ludzka rozpacz i straty są dla mnie wstrząsające i straszne, to ogromny ciężar. Nieuchronnie współczuję i błogosławię ludzi w ich kłopotach. Musisz jednak zrozumieć, że taki jest charakter tego miejsca. To nie jest Utopia. To nie raj. To miejsce śmierci, zakończeń, cierpienia, ulotnych rozrywek, to zbyt mało. Ale jedynie reagować przez lata na twoje problemy i próbować z tego zbudować twoje życie to bezowocny wysiłek. Musisz wznieść się ponad reagowanie na chwile cierpienia i straty bo twoja kolej nadchodzi. Pewnego dnia to będzie twoja śmierć. Wszyscy przeminą. Wszystko przepadnie. Wszystko się straci. Wszystko się zmieni. Każda możliwa separacja nastąpi. Musisz poznać to miejsce, w którym się znalazłeś i żyć zgodnie z tą wiedzą. A nie godzić się z przyjmowanym fałszywym obrazem bytu czy świata, i próbować idealizować jakiś aspekt potencjalnego doświadczenia, które sprowadza się do uzależnień i powtórzeń tego samego. A wszystko po to, aby uniknąć wiedzy o życiu i o całym piekle, które nadciąga nad Ziemię i jest tutaj, w tych strasznych, ciemnych, czasach niewiedzy, w tych złych, morderczych czasach. Bez względu na to, co tutaj jest twórcze, szlachetne czy interesujące musisz poważnie traktować rzeczywistość warunkowej egzystencji i zrozumieć, że nie spełnisz się tutaj”.
Adi Da następnie mówi o tym, że to zrozumienie w naturalny sposób doprowadzi osobę do wyrzeczenia się poszukiwania spełnienia na tym świecie i do otwarcia się na Prawdę i Rzeczywistości, które On i Jego Nauczanie oraz inne Dary Wyzwolenia oferują.
"To miejsce to nie Utopia" ("This Place Is Not a Utopia") is an excerpt from an Avataric Discourse given by Adi Da Samraj on October 6, 2005, at the Mountain Of Attention Sanctuary.
ADI DA: "I find people's sorrows and losses to be heartbreaking and terrible and an immense burden and I am sympathetic and bless people in their trouble. However you must understand that is the nature of this place. This is not utopia, it is not paradise. It is a place of death, endings, suffering, brief amusements. It is not enough and merely to react to your difficulties for overlong and try to make an entire life out of it is fruitless. You do have to move on beyond that reaction to any moments suffering and loss. You must know the place you’re in and live in accordance with that knowledge instead of being sympathetic with some false view of the world or self or trying to idealize some aspect of potential experience, indulging in what amounts to addictions, repetitions of experiences, in order to avoid the knowledge of what is inherent in life, as well as all the hell that is coming on earth and is here. You will not be fulfilled.”
Our multimedia library currently contains 1206
YouTube video clips and audio clips about (or related to) Adi Da and Adidam.[1]
Enjoy! indicates
a video, and
an audio. Special categories of interest include:
Thanks to the many videographers who took the footage, to the many editors who
created these videos and audios, and to the 132
people and organizations who posted these videos and audios on YouTube and other places on the
Web. Special thanks to Lynne
Thompson, who did a lot of the data entry for our audio/video database.
